"Waarom, waarom schrijf ik dit op. Volgens mij is dit de eerste keer dat, een door CCM getroffen persoon, op papier zet waar die tegenaan loopt. De problemen en kansen (ja, die zijn er ook) die je tegenkomt.
Maar vooral het gemis. Het gemis van een naslagwerk. Hierin kan je lezen wat je te wachten staat en hoe je er mee om kunt gaan. Kunt gaan. Want het is natuurlijk sterk afhankelijk van je zelf. Hoe sta je in dit leven? Hoe ga je om met tegenslag? Als ik voor mijzelf spreek, ik heb het gemist. Iemand die mij voor kan bereiden. Voorbereiden op wat mij te wachten stond. En, hoe gaat je partner om met deze situatie?
Er reizen allerlei vragen. Vragen van existentiële aard. Je hebt immers 11 dagen in coma gelegen. Hoewel ik mij van vroeger alles nog herinner, ben ik nu de “derde persoon”. Alsof deze herinneringen niet van mij zijn.
Wil ik doorgaan? Doorgaan met mijn nieuwe leven. Hoe ga je om met je nieuwe leven? Nu heb ik geen evenwicht en ben gebonden aan een rolstoel en rollator. Daarnaast heb ik alleen zicht in één oog en last van Nistagmus waardoor de wereld voor mij “stuitert”. Lezen gaat niet meer want na de derde regel, schuift alles in elkaar. Helaas heb ik “traag” zicht. De ondertiteling van de televisie kan ik niet bijhouden. Alleen programma’s die ik kan verstaan kan ik bekijken. Mijn Tinitus, waardoor CCM werd ontdekt, is verergerd. Mijn gehoor is in één oor sterk afgenomen. Daarom draag ik gehoortoestellen in beide oren. Als ik inslaap, doe ik dit met muziek op mijn gehoor-apparaten. Anders val ik niet in slaap. En dan heb ik nog de spasmen. Van de rechterzijde van mijn lijf kan ik niet op aan. Vervelend, want ik ben rechts. Schrijven gaat niet meer. Alleen links schrijven, dat gaat wel.
Als ik één persoon kan helpen, dan heeft dit document zijn nut al bewezen".